[Eter bis (2-chloroetylowy) (nr CAS 111-44-4)], eter dichloroetylowy jest używany głównie jako półprodukt chemiczny do produkcji pestycydów, ale czasami może być również stosowany jako rozpuszczalnik i środek czyszczący. Działa drażniąco na skórę, oczy, nos, gardło i płuca oraz powoduje dyskomfort.

1. Jak eter dichloroetylowy zmienia się w środowisku?
Eter dichloroetylowy uwolniony do powietrza będzie reagował z innymi chemikaliami i światłem słonecznym, które zostaną rozłożone lub usunięte z powietrza przez deszcz.
Eter dichloroetylowy zostanie rozłożony przez bakterie, jeśli znajdzie się w wodzie.
Część eteru dichloroetylowego uwolnionego do gleby zostanie przefiltrowana i przedostana do wód gruntowych, część zostanie rozłożona przez bakterie, a druga część wyparuje do powietrza.
Eter dichloroetylowy nie kumuluje się w łańcuchu pokarmowym.

2. Jaki wpływ ma eter dichloroetylowy na moje zdrowie?
Narażenie na eter dichloroetylowy może powodować dyskomfort dla skóry, oczu, gardła i płuc. Wdychanie niskich stężeń eteru dichloroetylowego może powodować kaszel oraz dyskomfort w nosie i gardle. Badania na zwierzętach wykazują objawy podobne do tych obserwowanych u ludzi. Objawy te obejmują podrażnienie skóry, nosa i płuc, uszkodzenie płuc i spowolnienie tempa wzrostu. Pełne wyzdrowienie pozostałych zwierząt laboratoryjnych zajmuje od 4 do 8 dni.

3. Krajowe i zagraniczne przepisy i regulacje
Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska (US EPA) zaleca, aby wartość eteru dichloroetylowego w wodzie jeziora i rzekach była ograniczona do mniej niż 0,03 ppm, aby zapobiec zagrożeniom dla zdrowia spowodowanym piciem lub spożywaniem skażonej wody. Każde uwolnienie więcej niż 10 funtów eteru dichloroetylowego do środowiska musi zostać zgłoszone.

Tajwańska norma dotycząca dopuszczalnego stężenia zanieczyszczeń powietrza w środowisku pracy na Tajwanie przewiduje, że średnie dopuszczalne stężenie eteru dichloroetylowego (eteru dichloroetylowego) w miejscu pracy przez osiem godzin dziennie (PEL-TWA) wynosi 5 ppm, 29 mg / m3.